نهج البلاغه امام علی علیه السلام خطبه هفتم

نهج البلاغه امام علی علیه السلام

خطبه هفتم

ومن خطبة له عليه السلام

يذم فيها أتباع الشيطان

اتَّخَذُوا الشَّيْطَانَ لِأَمْرِهِمْ مِلاَکاً، وَاتَّخَذَهُمْ لَهُ أَشْرَاکاً، فَبَاضَ وَفَرَّخَ فِي صُدُورِهِمْ، وَدَبَّ وَدَرَجَ في حُجُورِهِمْ، فَنَظَرَ بِأَعْيُنِهِمْ، وَنَطَقَ بِأَلسِنَتِهِمْ، فَرَکِبَ بِهِمُ الزَّلَلَ، وَزَيَّنَ لَهُمُ الْخَطَلَ، فِعْلَ مَنْ قَدْ شَرِکَهُ الشَّيْطَانُ في سُلْطَانِهِ، وَنَطَقَ بِالبَاطِلِ عَلي لِسَانِهِ!

خطبه‏اى از آن حضرت ( ع )

شيطان را ملاک کار خود قرار دادند و شيطان نيز آنان را شريک خود ساخت .

پس ، در سينه‏هايشان ، تخم گذاشت و جوجه برآورد و بر روى دامنشان جنبيدن گرفت و به راه افتاد ، از راه چشمانشان مى‏نگريست و از زبانشان سخن مى‏گفت ، به راه خطايشان افکند و هر نکوهيدگى و زشتى را در ديده‏شان بياراست و در اعمالشان شريک شد ، و سخن باطل خود بر زبان ايشان نهاد.